De Rugbyclub Dwingeloo werd opgericht omstreeks 1974. Zoals bij zoveel zaken is de exacte datum niet bekend... je kunt ook niet alles vastleggen! Aanvankelijk werd gespeeld in het rood-wit, maar al snel werd overgegaan op het inmiddels alom bekende geel-zwart.

Nadat in den beginne de derde helft in de voetbalkantine werd gevierd, werd na enige tijd uitgeweken naar de plaatselijke horeca. Aanvakelijk in discotheek "Het Heuveltje", later in café Dekker. Toen Jan Dekker zijn cafe-bedrijf beëindigde, verhuisden we met hem mee naar zijn pension aan de Esweg. Oeiii, als ik terugdenk aan de vlammetjes die hij serveerde, breekt het zweet me nog weer uit... Geweldige tijd, geweldige sfeer, alhoewel niet iedereen de plaats van bestemming bereikte. Zo belde een scheidsrechter anderhalf uur na de wedstrijd op met de vraag waar we in godsnaam waren. Tsja, je moet natuurlijk wel achter de goeie rode auto aanrijden...

Ondanks alle mooie avonturen moest er na verloop van tijd ook bij ons een eigen clubhuis (nou ja clubhuis, gewoon kantine) komen. Eerst konden we voor een symbolisch bedrag een houten keet overnemen van de gemeente. Boel plezier, weinig verwarming, maar dus wel altijd koud bier (bevroren eigenlijk). Na een aantal jaren werd, op aangeven van de toenmalige burgemeester van Dwingeloo, gestart met de bouw van een eigen clubhuis. Ondanks de bedenkingen die er aanvankelijk waren, is het ons toch gelukt om, geheel in eigen beheer, een fantastisch gebouw neer te zetten, gewoon met verwarming, en WC's die je niet eerst hoeft te ontdooien!

In 2019 hebben we ons 45-jarige jubileum met trots gevierd. Wat ons betreft, op naar de 50 jaar!

Wil jij altijd op de hoogte blijven van alles wat er speelt rond Rugbyclub Dwingeloo? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief.

Op het rugbyveld van Dwingeloo,

liggen mijn wortels, gras en zo.

Een rugbybal, grijs, glad, bekend.

Een hek een koffer op een fiets,

het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,

maar het is waar ik begonnen ben.

Die club, ik weet nog hoe het was,

lijntjes lopen uit de pas.

Elke zondag weer versleten

Verzamelen bij dokter voor...

en dan het dorp nog even door,

het is er toen al ingesleten.

Het is al weer twintig jaar geleden,

dat de eerste rugbypalen staan.

Ik was nog jong hoe kon ik weten,

dat dit nooit meer voorbij zou gaan.

We speelden sterk eenvoudig toen,

en werden twee keer kampioen.

“Mies van Loon” met schorre keel.

Ja, ik weet wel, het gaat nu ook niet slecht, we zijn zelfs op de goede weg,

maar het maakt mij wat sentimenteel.

Elke wedstrijd vol talent,

bezemrace en bier gewend,

weer gewonnen, weer een stijve.

Die tijd van toen, die leeft nu voort.

Nog steeds de beste club van Noord,

en dat zal altijd zo blijven!

Het is al weer twintig jaar geleden,

dat de eerste rugbypalen staan.

Ik was nog jong hoe kon ik weten,

dat dit nooit meer voorbij zou gaan.

Ik was nog jong hoe kon ik weten,

dat dit nooit meer voorbij zou gaan.

♫ Wim Sonneveld - Het Dorp ♫